ΚΡΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΙΩΔΕΣ? ΤΙ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΜΩΤΙΣΙΟΙ ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΟΙ?

Παρόλο που το θειώδες (SO2) είναι δυνατό να αποφευχθεί σε πολλά στάδια της οινοποίησης, η παραγωγή κρασιών χωρίς θειώδες (SO2) δημιουργεί συχνά μεγάλα προβλήματα (το θειώδες είναι άλλωστε απαραίτητο και χρησιμοποιείται και σε πλήθος άλλων συσκευασμένων τροφίμων και ποτών). Ακόμα δε και σε χαμηλά επίπεδα συμβάλλει σημαντικά στην εγγυημένη μακροβιότητα του κρασιού, ανάλογα βέβαια με την ποιότητα, τον τύπο και το στυλ του.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα Ελλήνων οινολόγων, η χρήση θειώδους στα ελληνικά κρασιά έχει μειωθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι δε Ανεμωτίσιοι οινοπαραγωγοί που ακολουθούν εναλλακτικές πρακτικές προσπαθούν να μειώσουν όσο είναι δυνατό τις παρεμβάσεις με διοξείδιο του θείου και είναι πολλοί αυτοί που διακινδυνεύουν την παραγωγή κρασιών χωρίς θειώδες.

Μια γνωστή πάντως τεχνική, που εφαρμόζεται τελευταία και στην Ανεμώτια αφορά την αύξηση του οξειδωτικού δυναμικού του γλεύκους, οξυγονώνοντάς το διαρκώς, έτσι ώστε να εθιστεί στην παρουσία οξυγόνου, πριν καν γίνει κρασί. Στη συνέχεια, οι επεμβάσεις με θειώδες (SO2) είναι ελάχιστες, σχεδόν αποκλειστικά για την αντιβακτηριακή προστασία της αλκοόλης. Με ανάλογο σκοπό, άλλοι κρατούν αρκετή ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα (CO2) εγκλωβισμένη στις δεξαμενές, στα βαρέλια, αλλά και στο κρασί, το οποίο αφαιρούν λίγο πριν από την εμφιάλωση.

Όσον αφορά πάντως την ανθρώπινη φυσιολογία, υπάρχουν άτομα με δυσανεξία στο θειώδες, είναι γνωστές στην ιατρική κοινότητα οι αρνητικές επιδράσεις του στην βιταμίνη Β1, ενώ το θειώδες εικάζεται ότι καταστέλλει τη δράση των υπατικών ενζύμων, που μεταβολίζουν το αλκοόλ. Εκτός αυτών, εμπειρίες έχουν δείξει πως τα κρασιά χωρίς θειώδες ή με λιγότερο είναι πιο εύπεπτα και ευφραντικά και δίνουν την αίσθηση ότι ένας άνεμος ελευθερίας και ζωντάνιας διαπερνά το ποτήρι.